Filmowe Myśli. Mistrzowie kina
Rękopis znaleziony w Saragossie (1965) Wojciecha J. Hasa to adaptacja oświeceniowej powieści Jana Potockiego. Film pozostaje jedną z największych superprodukcji kina polskiego lat 60. XX wieku, w trakcie realizacji wykorzystano ponad 230 kostiumów, zbudowano ogromną makietę Madrytu, a na planie zdjęciowym pracowało blisko 200 osób. Jest to jeden z najbardziej oryginalnych filmów polskich – wizja świata chaotycznego, nieuporządkowanego, będącego metaforą przypadkowości ludzkiego losu, pozbawiona racjonalistycznego klucza. Rękopis znaleziony w Saragossie zyskał uznanie za granicą, szczególnie w Hiszpanii i we Francji, gdzie krytyka delektowała się jego nowatorską poetyką, korespondującą – mimo kostiumu – z nowofalową estetyką kina, jak również bogactwem propozycji intelektualnych.
Podczas rozmowy po filmie uczniowie zastanowią się nad możliwościami przedstawienia koncepcji filozoficznych w filmie fabularnym, sposobami ukazania epoki oświecenia na ekranie, motywami inicjacji poszczególnych bohaterów produkcji oraz charakterystyką barokowego stylu wizualnego obrazu.
Źródła:
- M. Haltof, Kino polskie, Gdańsk 2004.
- J. Wojnicka, O. Katafiasz, Słownik wiedzy o filmie, Bielsko-Biała 2006.
- https://akademiapolskiegofilmu.pl/pl
- https://filmotekaszkolna.pl/
Prowadzący
dr Piotr Kurpiewski
Kierownik Zakładu Filmu i Mediów w Instytucie Badań nad Kulturą na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Gdańskiego. Autor Historii na ekranie Polski Ludowej (2017), monografii powojennego polskiego kina historycznego. Od 2007 roku naukowo zajmuje się historią polskiej kinematografii ze szczególnym uwzględnieniem czasów PRL. Autor kilkudziesięciu tekstów naukowych i popularnonaukowych z zakresu historii filmu, zafascynowany twórczością Krzysztofa Kieślowskiego i Wojciecha Smarzowskiego, wykładowca Akademii Polskiego Filmu, stały współpracownik Nowych Horyzontów Edukacji Filmowe.